Ouders hebben altijd wat. Regeltjes, afspraken, zorgen en bevelen. Ik hoor mijzelf regelmatig denken dat ik nu precies zeg of doe wat mijn ouders of grootouders zeiden en waar ik toen van alles van vond.

Bij de geboorte van onze kinderen, worden wij als ouders geboren. We zijn niet meer alleen maar het kind, de vrouw/man of welke andere rol je je toebedeeld. We zijn ook ouder. Daarbij hebben wij de taak tot ons genomen voor een ander wezen te zorgen. Niet gewoon voedsel en een dak boven het hoofd te bieden, maar oneindig aanpassen, aanbieden, begrenzen, meenemen, loslaten, loslaten, loslaten en nog zoveel meer. In elke levensfase en situatie veranderen jouw inzichten en daarmee ook de herinneringen of vergelijkingen aan hoe jouw opvoeders het in het verleden hebben aangepakt. Ik snap nu bijvoorbeeld best dat mijn moeder af en toe stond te gillen. Niet dat ik het goedkeur, maar ik beleef nu haar frustratie ook wel eens. En ik begrijp ook waarom zij niet altijd maar overzichtelijk functioneerde, maar meeging in wat op dat moment nodig leek (zoals schilderen, door de gang glijden om schoon te maken, zingen, enzovoorts).

Hieronder een lijstje, niet onuitputtelijk natuurlijk, maar dat inzicht groeit met de jaren.

Wat ik vroeger maar stom vond en nu begrijp

1. "Kind doe je hemd in je broek" - bedek je buik en rug

Ja, ja, opa.... En nu? Ik zeg precies hetzelfde. Ik denk het zelfs bij elk meisje met een blote buik of mens in een scootmobiel die de kleren niet op de plek heeft zitten. Door de buik en/of rug open te laten (ja, zelfs in de zomer) komt er koude in het lichaam dat invloed heeft op de energiehuishouding. Niet alleen direct omdat jouw eigen lichaamswarmte moet corrigeren wat de kleding niet kan binnenhouden maar ook door energiestromen die doorwerken in ingewanden en daarmee invloed hebben op je hormoonhuishouding. Gelukkig merkte ik al snel dat mijn buik verhardde wanneer ik mijn buik niet goed afdekte en bij open rug kreeg ik last van mijn longen en buik. Voor mij dus heel duidelijk overdraagbaar aan de kinderen: kleed je goed.

2. Niet te veel/geen suiker

Sjonge wat een gezeur. Ik vind het gewoon lekker en jij ook.
Ja. Heel gezeur. Maar wel ten behoeve van de algehele gezondheid. Zeker in de eerste jaren geen suiker, daarna zo nu en dan en pas na het 8e jaar wat losser maar niet los. Waarom? Er is genoeg onderzoek te vinden dat aantoont dat suiker in de eerste jaren gevolgen heeft voor de rest van het leven (Lees hierover bijvoorbeeld op deze of deze site). Ik merk er zelf van dat ik al zolang ik mij herinner moeite heb suiker (en aanverwanten zoals lactose en koolhydraten) te laten staan. Mijn rem is aan vernieuwing toe en detoxen op lange termijn is een enorme uitdaging, aangezien suiker ook een fantastisch zoethoudertje is als je niet lekker in je vel zit. Hormonenfeest...

3. "Ga jij maar even buitenspelen"

Niet alleen om even de drukte naar buiten te brengen maar gewoon omdat een kind die beweging gewoon nodig heeft! Wij ook maar wij bedenken smoesjes dat het nu niet kan, handig of nodig is. De buitenlucht, met name het licht van de wolken en zon, hebben invloed op onze hormoonhuishouding in positieve vorm. Het helpt ons resetten en vermindert stress. Daarbij helpt het ook om het geluid en de beweging meer lucht en ruimte te geven, wanneer je gevoeliger bent voor prikkels. Ook biedt de buitenlucht eindeloze mogelijkheden om tot ontdekking te komen en dingen te proberen en grenzen te verleggen waardoor zelfvertrouwen groeit. En als laatst en niet de minste, de afwezigheid van schermen en de aanwezigheid van fysieke inspanning draagt bij aan duurzame gezondheid. Kortom, buitenspelen blijft fantastisch.

4. Bomen klimmen is goed voor je

Wat een onzin. Het kan leuk zijn om te doen maar...
Ja. Tot je gaat leren dat de ontwikkeling van je hersenen en fysieke aansturing daadwerkelijk wordt ondersteund door het beoefenen van klimmen in bomen. De aanraking met de boom (en bodem) draagt bij aan grounding, de samenwerking tussen hersenhelften wordt geprikkeld en ontwikkeld en kinderen leren risico's en gevaren in te schatten.

5. Ruim je kamer op

Dat bepaal ik toch zelf wel?! Als ik in een rommelige kamer wil zijn, waar heb jij dan last van?!
Ja, Pleun, het gaat natuurlijk niet over of iemand anders er last van heeft, ondanks ik er toch van overtuigd ben dat wanneer een kamer rommellig is, dit invloed heeft op de rest van het huis (in energie of als voorbeeld). Door dagelijks de slaapkamer opgeruimd te hebben blijft "rommel" beperkt en overzichtelijk, bouw je aan routine, is er mentale ruimte en toon je respect voor jezelf en je omgeving. Waarom is dat belangrijk? Door bepaalde zaken routinematig te maken, geef je jezelf ook rust. Door routine te beoefenen, werk je aan discipline en doorzettingsvermogen. Dit is van belang wanneer niet alles maar makkelijk gaat, wanneer het even moeilijk wordt en je hebt geoefend door te zetten en jij daarmee leert dat jij op jezelf kunt bouwen en vertrouwen. Dat brengt mij tot het volgende punt:

6. Kom op, even doorzetten

Ik wil niet meer, ik red het niet meer, waarom?! Zucht, ik heb geen zin meer, en ga zo maar door.
Door verder te gaan dan een drempel, gericht op een bepaald doel, oefen je zelfdiscipline en zelfliefde. Jij hebt een doel gesteld of iets "moet" gewoon (als je wilt [bv. eten] moet je daar wat voor doen). Door door te zetten om dit doel te bereiken leer je met tegenslag om te gaan, beoefen je creativiteit in bijvoorbeeld processen of oplossingen te bedenken en het meest voorname is dat je leert dat jij aan jouw stuur zit en je ook nog eens meer kunt dan je denkt.

7. Help even mee - ieder een taak

Ik vond het vaak vooral vermoeiend dat ik iets "moest" doen, terwijl ik het (gelukkig) ook heel normaal vond dat we wat hielpen in huis. Door kinderen te betrekken in taken in en rondom huis, wonen en leven, leren zij technieken en vaardigheden om henzelf in leven te houden in een acceptabele omgeving. Niet alleen worden ouders hun taken verlicht door kinderen dit aan te leren maar kinderen worden er zelf ook gelukkiger van. Zij leveren namelijk een bijdrage, een van de basisbehoeften van de mens en het huishouden wordt samen gedragen waarmee respect voor de omgeving toeneemt.

8. Zeg even gedag

Ook nu vind ik dat we kinderen dit niet moeten afdwingen! Laat ik dat voorop zetten.
Maar! Contact maken begint met oogcontact en groeten. Niet iedereen is hiertoe 'gewoon' in staat. Sommige mensen worden overbelast door het contact. Ik zou dan graag zoeken naar een andere vorm van. Want door de ander te begroeten, ziet deze jou ook. Door elkaar te zien, bevestig je elkaars aanwezigheid ook. Hiermee dien je niet alleen de ander maar ook jezelf. Want stel nou dat je bij elke ontmoeting de ander niet groet, zal deze uiteindelijk jou ook niet meer groeten (uitzonderingen daargelaten). Wanneer mensen elkaar niet groeten, gaan wij langs elkaar leven en invdividualiseren, ontkoppelen van de ander en daarmee uiteindelijk van jezelf.
Elkaar groeten biedt mogelijkheid om "in te checken", je kunt aan elkaar zien, horen en voelen of er bijzonderheden zijn waar je rekening mee moet houden of waar je naar kunt vragen. Ik ben ervan overtuigd dat contact een heel belangrijk onderdeel van bestaan is en snap daarom nu heel goed waarom we elkaar groeten. Mijn boodschap is in mijn groet bijvoorbeeld soms ook heel duidelijk 'Ik wil niet teveel contact met jou/ blijf op afstand', en soms juist 'ha! wat fijn om jou te zien!'.

Er zijn nog zoveel dingen waar ik wat van vond. Maar weet je wat nu zo grappig is?

Die wrijving tussen wat mij vroeger is opgelegd, gezegd of 'verboden' en mijn weerstand, is het gebied waar ik mij als mens ontwikkel. Wat extern wordt aangeboden of opgelegd kan intern gaan leven en worden opgenomen of worden afgestoten.

Nu ben ik nog heel benieuwd wat jouw omgeving van jou heeft gevraagd, wat je later bent gaan begrijpen of waarderen. Laat het ons vooral weten! Leuk om dit met elkaar te delen.