Het leed dat Impetigo heet, of ook wel in de volksmond “krentenbaard” (Niet lezen als je niet de krentenbaard foto's wilt zien)

Het begon allemaal heel onschuldig met wat ik dacht een puistje op mijn dochters kin, tot ze deze op een dag in de auto het plekje had open gekrabd en in paniek vroeg of het aan het bloeden was. (Dit vraagt om wat meer uitleg, Fawn is bang voor bloed. Bij zichzelf dan, bij andere is ze een ware dokter in de dop en wilt alles zien en overal bij helpen)

Ik keek vanaf de stoel voor haar en bevestigde dat het geen bloed was. Eenmaal aangekomen op de bestemming, dit was ongeveer een half uurtje rijden, was er ineens een honinggele korst om het plekje heen gegroeid. Dit was natuurlijk de nattigheid die ze voelde en dacht dat het bloed was. Maar toen wist ik wel gelijk dat dit niet een normaal plekje was. Ik stuurde gelijk een foto naar mijn moeder, die is doktersassistente en zal dit vast ooit ook gezien hebben. Die zei gelijk dat het krentenbaard was, heel besmettelijk dus goed op de hygiëne letten.

Natuurlijk was het zondag en zouden een paar dagen niet thuis komen want we gingen logeren bij Fawn’s vader, we hebben toen foto’s gemaakt en naar zijn huisarts gestuurd. Gelukkig kregen we maandag ochtend te horen van zijn huisarts dat het inderdaad Impetigo was en dat we bij zijn apotheek een crème konden ophalen, Fucidin. Dit moesten we 3x per dag smeren op de plek.

In het begin dacht ik wel dat de Fucidin goed hielp, maar het plekje werd geleidelijk steeds groter. En natuurlijk de zaterdag erna werd ze wakker en zat niet alleen haar hele kin onder, maar ook kreeg ze ineens plekken op haar buik. Het begon al verder uit te breiden en ze vond de crème verschrikkelijk prikken als we het op smeerde. Dus dit heb ik uitgesteld en maandag direct in de ochtend de huisarts gebeld en foto’s gestuurd.

Gelukkig kreeg ze hierna een antibiotica drankje, Floxapen. Dit moest ze ook 3x per dag opdrinken. De eerste paar keer vond ze het ook weer verschrikkelijk, ze vond het niet lekker en spuugde het zelfs uit. Maar naarmate de week verder ging ging het haar al makkelijker af. En aan het einde dronk ze het in 1x op en was ze super trots op zichzelf.

Dit gebeurde allemaal in de laatste 2 weken van de zomervakantie, de weken waarop we eigenlijk nog allemaal leuke plannen hadden met vriendjes en vriendinnetjes. Maar omdat dit zo besmettelijk is hebben we dat allemaal afgezegd, dit wilden we aan niemand anders geven. Wonder boven wonder is Sama niet besmet geraakt, ondanks dat we ook co-slapen in 1 bed. Maar Fawn is echt een bikkel geweest want ze heeft meerdere malen gezegd dat het zo jeukte voor haar aan haar kin, maar ze bleef ervan af, dit omdat ze bang was dat het zou gaan bloeden.

Ik heb nog wat tips op een rijtje gezet, om het allemaal wat overzichtelijk te maken.

• Handen vaak wassen met water en zeep; zeker voor en na het aanraken van de plekjes.

• Nagels kort knippen; dan kunnen er ook geen bacterien achter blijven onder de nagels als ze er wel aan krabben.

• Elke dag een nieuwe handdoek/washand en deze wassen op 60 graden

• Ook kleding en beddengoed dagelijks in de was en ook op 60 graden

• Speelgoed waar veel mee gespeeld wordt ook even dagelijks in een sopje

Wat ik eigenlijk heel erg miste op het internet waren foto's van de verloop van de ziekte. Dus ik heb elke dag van Fawn een foto gemaakt van de plekjes zodat we goed kunnen zien hoe het verloop is gegaan. En zo snel als dat het uitbreidde, zo snel is het ook ineens allemaal er afgevallen en is er eigenlijk alleen nog een rode verkleuring te zien op haar kin.

Ik hoop dat deze blog ook andere ouders kan helpen met het snel herkennen van Impetigo.

Liefs,

Emily