Hoe ben ik zwanger geworden?

De vraag hoe ik zwanger ben geworden, begint met hoe ik leefde als jongvolwassene. Mijn leven zag er heel anders uit en toen kwam covid (natuurlijk...). Covid veranderde niet direct mijn leefstijl, wel gaf het een duwtje in de rug om te kiezen voor een ander leven.

Hoe leefde ik voor mijn zwangerschap

David en ik kenden elkaar al sinds ik een jaar of 17 was. Mijn moeder had kanker, ik had een vriend die ik niet waardeerde en ik ging regelmatig uit met een paar vriendinnen buiten onze vaste stad. Zo sprak David ons aan terwijl wij onderweg waren naar een feestje. Hij en zijn vrienden hadden een heel ander leven, dronken, feestten, "hustleden", rookten. Na een praatje, waarin hij onderandere verkondigde dat hij acteur was en voor GTST speelde, wat ik gelukkig niet geloofde ondanks mijn naïviteit, hebben wij MSN uitgewisseld. Voor de mensen die nu leven, dat was een soort WhatsApp maar dan via de computer in eerste instantie. Je moest ervoor gaan zitten. En dat deden wij!
Er gebeurde nooit wat, wij spraken ook niet met elkaar af maar we konden heerlijk berichten met elkaar. Dat ging met perioden. Soms was het ook een hele poos stil. Zo kwam het ook dat wij elkaar soms jaren niet spraken maar toch contact hebben onderhouden.

Mijn moeder was inmiddels overleden en de relatie die ik had allang voorbij voor wij elkaar ontmoetten en opnieuw met op- en aan- contact bleven houden. Ik zag in hem geen serieuze levenspartner omdat ik het idee had dat hij zich niet wilde binden. David heeft zijn eigen verleden met meer dan genoeg uitdagingen en ik zag het vertrouwen in mij niet zo snel groeien om er wat serieus van te maken.

En toch bleven wij samen.

Covid gaf een duwtje in de rug en hij vroeg duidelijkheid. Wilde ik mijn leven veranderen en andere keuzes gaan maken, of zouden we op dit schuitje doorvaren?

Ik koos ervoor andere keuzes te gaan maken

Ik merkte bij mijzelf minder interesse voor grote evenementen, was vaker flink overprikkeld na dat soort situaties, ik wilde zelf groeien uit dat meisje naar een meer vrouwlijk figuur en wilde groeien in mijn werk als (jeugd-)hulpverlener. David heeft mij vaak aangesproken op mijn potentie, iets wat ik veelal frustrerend vond maar wat mij wel bij hem heeft gehouden. Hij had visie en zag potentie die ik ook graag wilde uitvoeren. Op mijn tijd.
Covid gaf een stop op werktijden en, voor mij de grootste impact op de rugby.

Ik speelde rugby en vond dat fijn om te doen, hoewel het op tijd zijn bij de training en het sociale stuk eraan ik zowel ontzettend gezellig als ook vermoeiend vond. Maar een verlengde winterstop en een korte periode niet kunnen werken, zoals ik het mij herinner, heeft er toen wel toe geleid dat ik toch echt anders ging eten, eerder ging slapen, mij veel fijner voelde en gemindert was met suiker en gestopt met alcohol.

En dat was volgens mij voor mij de grootste doorslaggevende factor dat ik zwanger ben geworden.
De rust, het wegvallen van sociale druk, geen alcohol en beter eten en slapen.

Het gesprek over kinderen krijgen

David en ik zijn niet van grote voorbereidende en dromerige gesprekken. Ik kan mij heel goed in alle zijweggetjes en opties verliezen en hij heeft uberhaupt moeite om gesprekken te voeren over zijn gevoel. Over het krijgen van kinderen hadden we het dus niet uitgesproken maar ik besprak uiteindelijk wel dat ik een onderzoek wilde laten doen naar vruchtbaarheid. Als wij nu nog geen kinderen hadden, kon het natuurlijk zo zijn dat ik het hoge mannelijke hormoon draag waardoor zwanger worden moeilijker is. Dat hebben mijn nichten en tantes namelijk wel. - leuk onderwerp voor een volgende blog, dus waarschijnlijk hierover meer binnenkort.-

Waarom het mij verbaasde dat wij nog geen kinderen hadden?

Ik gebruikte al jaren geen pil meer, niet omdat ik al zwanger wilde worden maar om de hormonale balans weer te herstellen. Ik ben geen fan van hormoonversoorders en zeker niet van een pil, of zelfs van een condoom. Dat laatste hebben wij eerder wel gebruikt maar brak regelmatig. Waarom was ik dan nog niet zwanger? Ik denk dus door mijn externe-wereld-gedreven-denken. Ik was niet bij mijzelf, ik was bezig een teamspeler te zijn, een fijne kleindochter die goed helpt, een dochter die haar volwassen verhouding tot haar vader nog zoekt, een collega waarop gebouwd kan worden en zich onvoldoende gewaarderd voelde en een partner aan het worden van iemand met hoge verwachtingen van zichzelf en zijn omgeving. Ik was in mijn jeugd de kennis van mijzelf al verloren. De stilte die Covd bracht, heeft mij denk ik enorm geholpen meer bij mijzelf te komen.

Fertiliteitsonderzoek - ben ik wel vruchtbaar?

Gezien mijn onzekerheid over mijn vruchtbaarheid, ben ik naar de huisarts gegaan. Na een gesprek ben ik doorverwezen naar het ziekenhuis voor vruchtbaarheids- of fertiliteitsonderzoek. Ook hier heb ik een gesprek gevoerd over mijn twijfel over mijn vruchtbaarheid, waarin vooral de onregelmatige menstruatie en potentieel hoge mannelijke hormoonspiegel (zucht. niet opgeslagen en mijn verhaal waar ik zo lekker inzat, verloren aan de cloud.) (Androgene hormoon, PCOS) opvallend waren.

Ben ik zwanger of niet?

Zoals gezegd besprak ik inmiddels mijn twijfel niet meer over eventuele zwangerschappen. Ik praatte mijzelf zwangerschappen aan uit een vorm van aandacht en bevestiging vragen van en bij David. Ik hoopte dat hij blij zou reageren en we lekker knus konden gaan zoeken naar kleren en een wagen. Dat deed hij steeds niet zoals ik dat wilde dus dat werkte averechts en gaf voornamelijk onrust onderling.

Zo nu ook. Ik voelde mij wel wat anders en had een aantal dagen geleden menstruatie verwacht en had nu wel wat bloed maar leek niet direct menstruatie. Ik voelde ook een lichte misselijkheid maar dat kon ook spanning zijn.
Alle signalen kon ik vanuit een relativerend brein terugbrengen naar niet van stapel lopen.

Maar toen de echo uiteindelijk op (bij een volgende afspraak werd het een inwendige echo ivm jonge conceptie die extern moeilijk te vinden is) mijn buik zat viel het stil.

Was stilte goed?

De stilte werd verbroken. De arts begon eindelijk hardop na te denken en sprak twijfel uit over de mogelijke bevruchting en wilde nog eens afspreken om volgende week beter te kunnen onderzoeken aangezien we nu nog op amper 4 weken zouden zitten.

Ik wist dat ik zwanger was. David werd de week erna bevestigd en kon eindelijk blijheid voelen. Ook hij had er vertrouwen in en vanaf toen waren wij samen ouders die een kindje verwachtten. Een meisje, wist ik. Opnieuw dat gevoel-weten.

Dus wat heeft tot deze zwangerschap geleid?

Ik kan het natuurlijk nooit met zekerheid zeggen, maar onderstaand lees je wat voor mij de punten waren waar ik op heb gelet om zwanger te worden.

Ik zou nog vergeten te benoemen dat er echt theoriën zijn over nog even blijven liggen na interactie, de zwaartekracht zijn werk laten doen (billen hoger dan schouders in schuine ligging) en het koppelen door een soort zuigbeweging te maken met de bekkenbodemspieren(?) tijdens de zaadlozing. Daarbij wordt ook gezegd dat je kunt proberen zo min mogelijk sperma te verliezen en zo ver mogelijk naar binnen moet dringen (zo niet mijn comfortzone, dit soort onderwerpen) zodat de weg naar de baarmoeder het kortst is.

Mijn 9 aandachtspunten om zwanger te worden

• meer met mijzelf bezig zijn in plaats van de wereld om mij heen tevreden te stellen

• ont-span, chill.

• gezonder leven

• geen alcohol meer

• beter slapen

• de keuze maken een kind te willen met juiste intenties

• vitamine D verhogen (Vitamine D3 schijnt lichaamseigen te zijn en zonneschijn werkt altijd goed)

• foliumzuur of folaat slikken en folaatrijke voeding nuttigen (groene (blad)groenten, waaronder spinazie en boerenkool, avocado’s, spruitjes, peulvruchten, fruit (met name citrusvruchten), volkorenproducten, gistextracten, vlees (lever) en in mindere mate in melk en melkproducten)

• let op voedingskeuzes (geen koffie, weinig suiker, geen rauwe vis en andere voeding die niet passen bij reguliere zwanegrschappen, wel dadels en man ananas geven. Misschien bijgeloof, misschien niet)

Ha, ik schrijf dit een dag later, nadat ik op de fiets tot het inzicht ben gekomen dat ik iets heel belangrijks als zo normaal heb beschouwd dat ik ben vergeten deze tet melden!

• Houd je menstruatiecyclus in de gaten zodat je weet of deze consistent is en wat de duur is

• ongeveer twee weken voor dag 1 (menstruatie begint) vindt de ovulatie plaats en ben je het meest vruchtbaar. Omdat sperma- of zaadcellen 3 tot 5 dagen kunnen overleven, tellen die dagen ook rondom de eisprong. Ik vond een leuke en inzichtelijke afbeelding van Isis Kraamzorg die een reguliere cyclus afbeeldt. Pin je daar niet op vast. Bij mij werkte dat zeker niet 100% gezien mijn onregelmatige cyclus voor Lina. Voor Malik was deze wel redelijk stabiel maar toch heb ik het idee dat ook die bevruchting gewoon zijn eigen plan heeft getrokken. Waarschijnlijk heb ik gewoon niet goed opgelet en ovuleerde ik "gewoon".

• en natuurlijk tijdig stoppen met anticonceptie. Je lichaam heeft mogelijk tijd nodig om weer in hormonale balans te komen. Zeker met de pil kan dit ook rustig 5 jaar duren. Wees je dus bewust van de anticonceptie tie je gebruikt.

Hoe doorloop jij de prezwangerschapsperiode?

Leuk woord.

Wat voelde jij toen jij zwanger werd?
Hoe bereid jij je voor op een (mogelijke) zwangerschap, of hoe heb je dit gedaan?

Laat het ons weten! We gaan graag met je in gesprek om onze content body te geven en jou de mogelijkheid je verhaal te doen.

Let erop dat wij geen advies geven over het zwanger worden of zwanger zijn!

In dit blog lees je mijn ervaring, laat de jouwe de jouwe zijn en de mijne je mogen inspireren. Mocht je vragen hebben over mijn proces of onderzoek, laat het dan vooral weten!

Een fijne, warme, vertrouwensvolle en goede conceptie gewenst!

Liefs